W przypadku stalówek Pelikan od początku stawiał na prostotę. Istotną innowacją jest wkręcany kołnierz sekcji pozwalający na szybką wymianę stalówki (sekcja czyli stalówka plus spływak). W ramach jednej kolekcji stalówki są kompatybilne. To oznacza, że stalówka do M200 będzie pasowała do innych modeli z serii Classic (M205, M215) ale także do piór z serii 120 (z wyjątkiem tych które powstawały w wytwórni Merz & Krell) produkowanych w latach 1955-1965, ale także ich replik M120N produkowanych od 2016 roku. Więcej, stalówki z kolekcji Classic można zastosować w modelach z kolekcji M400/405 i M600/605 oraz M101N. Oczywiście stalówki te będą odbiegały wykonaniem (oryginalne są wykonane ze złota) oraz wielkością (oryginalne są większe). Nie zmienia to jednak faktu, że działać będą bez zarzutu. Ale uwaga, o ile stalówka do M200/M205 wkręci się do pióra M150, o tyle problemem będzie zakręcenie skuwki. Po prostu stalówka M200 jest minimalnie szersza od stalówki M150. W druga stronę wręcz przeciwnie, stalówka do M150 bez problemu sprawdzi się w M200, chociaż wizualnie będzie „odstawać” od pióra z uwagi na mniejsze rozmiary. W przypadku stalówki do pióra M600/605 znajdzie ona zastosowanie tylko w piórach M600/605, żadnych innych. Wprawdzie uda się ją wkręcić do piór z serii Classic oraz M400/405 ale z uwagi na wielkość stalówka nie pozwoli zakręcić skuwki. W drugą stronę jest to możliwe, czyli stalówki z kolekcji Classic oraz Souveran M400/405 bez problemu dadzą się wkręcić do piór M600/605 ale będą optycznie zbyt małe w stosunku do instrumentu. Stalówki do M800/805 i M1000/1005 znajdą zastosowanie tylko w ramach swoich kolekcji. Nie ma też możliwości zastosowania w nich żadnych innych stalówek z serii Classic czy Souveran.
Są jednak wyjątki o których nie można zapominać. W 1951 roku Pelikan wprowadził kolekcję 400, w której eksperymentalnie zastosował sekcje pasowane na wcisk. Szybko się jednak wycofał z tego rozwiązania. W latach osiemdziesiątych wraz z wprowadzeniem kolekcji M400 ponownie zastosował stalówki na wcisk z podobnym rezultatem. W tym samym czasie weszła do produkcji kolekcja M481, której pierwsze modele także miały stalówki pasowane na wcisk. Bez powodzenia. Od tamtej pory wszystkie stalówki Pelikan w których kolekcje zaczynają się od litery M posiadają gwintowany kołnierz.
Kolejnym wyjątkiem są modele 400NN i 120 produkowane w latach siedemdziesiątych firmie Merz & Krell na zlecenia Pelikana. Gwinty Merz & Krell były dłuższe od standardowych. Różnica niewielka ale niestety uniemożliwiająca zastosowanie standaryzowanych stalówek.
Trzeba również pamiętać, że gwinty w modelach historycznych były wykonywane z ebonitu który łatwo ulega utlenieniu stając się niezwykle kruchy. W takim wypadku wykręcenie stalówki wiąże się z koniecznością wymiany na nową sekcję. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, kiedy to polimerowe tworzywa sztuczne święciły tryumfy (wszyscy pamiętają koszule non-iron z poliestru), także Pelikan uległ modzie stosując w niektórych modelach gwinty oraz kołnierze wykonane z przezroczystego polistyrenu. Konstrukcja nie sprawdziła się, gwinty szybko ulegały zniszczeniu. Od tamtej pory kołnierze sekcji wykonywane są zawsze z metalu, zaś gwinty z wytrzymałego tworzywa.
