Nie byłoby marki piór wiecznych Pelikan bez innowacyjnego mechanizmu napełniania atramentem. Zaś sam tłoczek oparty na mechanizmie różnicowym nie ujrzałby światła dziennego bez genialnego węgierskiego inżyniera. Owym genialnym wynalazcą był Theodor Kovàcs. O jego drodze życiowej wiemy niewiele. Podczas drugiej wojny światowej służył jako oficer. Po zakończeniu służby cały swój czas poświęcił ulepszeniu piór wiecznych, a w szczególności mechanizmów napełniania, które w owym czasie były dalekie od doskonałości. Jego biuro projektowe znajdowało się przy ulicy Lindenstrasse 108 w Berlinie. Pierwsze patenty Theodora Kovàcsa wpłynęły do urzędu patentowego w Berlinie w 1919 roku (Łącznie 90 zgłoszeń patentowych). Większość z nich została zarejestrowana w Niemczech, ale nie brakowało także wniosków do urzędów w Wielkiej Brytanii i USA. Rzecz jasna interesuje nas tylko ten jeden, zgłoszony w urzędzie patentowym Rzeszy 29 września 1926 r. i zatwierdzony 16 marca 1928 r. pod numerem DE457462.
Nie tracąc czasu Kovàcs udzielił wyłącznej licencji chorwackiemu producentowi piór wiecznych Moster Penkala Werke AG z siedzibą w Zagrzebiu. Niestety problemy finansowe firmy Moster Penkala pogrzebały nadzieje Kovàcsa na sukces komercyjny wynalazku. Spór prawny uwolnił częściowo prawa do patentu. Po orzeczeniu sądu w Lipsku prawa licencyjne zostały ograniczone do terytorium Jugosławii, Grecji, Rumunii, Azji Mniejszej, Turcji i Egiptu. Wyrok otworzył drogę do rozmów z niemieckimi producentami z Güntherem Wagnerem (Pelikan) oraz firmami Montblanc i Soennecken. Ostatecznie w 1927 roku to Günther Wagner zakupił prawa licencyjne do dwóch patentów, a następnie zatrudnił Kovacsa oraz konstruktora - Carolie Bako - do udoskonalenia pierwszego systemu z mechanizmem różnicowo-wrzecionowym zapewniającym czystość, szybkość i niezawodność napełniania. Tłok pompki automatycznie czyścił pojemnik z atramentem zaś odpowiednio zaprojektowany podajnik zapewniał natychmiastowe pisanie. Było to rozwiązanie pozbawione wad typowych dla ówcześnie stosowanych systemów napełniania: zakraplaczy, bądź to tłoków z gumowym naciągiem. Drugi patent dotyczył konstrukcji pióra do rysowania (wczesna wersja Graphos). Prace nad prototypem zakończyły się sukcesem. Kovàcs przygotował również linię produkcyjną za co otrzymał wynagrodzenie w wysokości 3,5 tys. marek. Jednocześnie patenty zostały rozszerzone na kolejne kraje w Europie, jak i USA, Kanadzie oraz Argentynie. Przykładowo wniosek patentowy w USA został zgłoszony 15 września 1927 r. a następnie zatwierdzony 26 marca 1929 pod numerem US1706616. Z uwagi na wspomniane wcześniej porozumienie licencyjne z firmą Moster Penkala ograniczające prawa do określonych obszarów geograficznych, Pelikan w porozumieniu z Kovàcsem opracował osobny wniosek patentowy w oparciu o wspólnie przygotowany prototyp tłoczka zgłaszając go pod własną nazwą. Był to właśnie wspomniany wcześniej patent o numerze DE457462.
Na zdjęciu powyżej pióro wieczne 1929 Herzstück z oryginalnym niemieckim numerem patentu (DE457462) firmy Pelikan wygrawerowanym na zespole tłoka. Jest to model z 2019 roku upamiętniający 90. rocznicę powstania pierwszego pióra wiecznego Pelikan. Herzstück 1929 jest hołdem złożonym czołowym konstrukcjom zawierającym przełomowe elementy kilku historycznych modeli. Herzstück można z grubsza przetłumaczyć jako rdzeń lub serce.
Poniżej fragment dokumentacji technicznej patentu US170661.